Verslag 30ste Regionale Friese Reünie 2004Fotoalbum Reünie 2004
Een groep mensen met een ongewone liefde voor klassieke Friese schepen komt al meer dan 30 jaar een lang weekend samen. Zien en gezien worden, praten, een drankje en een hapje, ervaringen uitwisselen en uiteraard, zoveel mogelijk zeilen. Dat is de Regionale Friese Reünie, die in 2004 voor de dertigste keer in Heeg gehouden wordt. De start In de loop van vrijdagmiddag 6 augustus verzamelden zich ruim 30 houten ronde en platbodemjachten in Oudega (W) voor de aanlooptocht en informele start van de lustrumreünie. Er stond wind en het was warm. Dat gecombineerd met de omgeving gaf iedereen het ultieme watersportgevoel. Dick Francken stond als een volleerd regisseur op de wal de aankomende schepen naar hun ligplaats te dirigeren. Nadat iedereen vastlag, werden de diverse handen geschud, bijgepraat, nog wat snelle inkopen gedaan en indien nodig de voorbereidingen voor de nacht getroffen. Je ziet tegenwoordig steeds meer tentjes verschijnen naast de open boten. Dat we in Oudega waren ging niet ongemerkt voorbij. De organisatie had het plaatselijk Shantykoor uitgenodigd dat zich in de jachthaven, geheel in de sfeer van het maritieme gebeuren, van haar beste kant liet horen. Na afloop van het optreden was het tijd voor het Captainsdinner. Nog naneuriënd begaven alle bemanningsleden zich naar een dichtbijgelegen restaurant om daar te genieten van de maaltijd. Een echte schippersmaaltijd met als hoofdonderdeel bruine bonen en dat bij een temperatuur van ongeveer 30oC. Maar het smaakte geweldig. Dick maakte van de gelegenheid gebruik om het vaarplan van de aanlooptocht op vrijdag onder de aandacht te brengen. Het moest een bijzondere aanlooptocht worden waarbij plezier en bootbeheersing centraal stonden. Terug in de jachthaven werden de picknicktafels aaneengeschoven en werd de avond tot in de kleine uurtjes voortgezet. Een sportieve aanlooptocht Vrijdagmorgen leek alles naar wens. Zon en wind waren in voldoende mate aanwezig en rond tien uur waren alle schepen onder zeil. Allereerst moesten diverse drijvende materialen uit het water worden gevist die door de organisatie in het water waren gegooid. Dat zorgde voor diverse leuke situaties. Pikhaken, vaarbomen en ook zwemmers werden ingezet om zoveel mogelijk drijvende spullen aan boord te krijgen om mee te dingen naar de hoofdprijs. Vervolgens was het tijd voor een gezamenlijke lunch op het water en het oplossen van een ingenieuze, aardrijkskundige puzzel. Leuk en leerzaam. De bedoeling van Dick was om de schepen op het Heegermeer in een zodanige formatie te verzamelen, dat als geheel een glorieuze intocht in Heeg kon maken. Maar dat liep even anders. De wind was intussen volledig weggevallen en de temperatuur tot grote hoogte gestegen. Ondertussen zochten ook grote zwermen vliegjes hun toevlucht tot de schepen, zodat ieder voor zich de beslissing nam om zo snel als mogelijk was naar de haven in Heeg te varen. Daar had de havenmeester de complete buitenoever voor de vloot vrijgemaakt en waren de bomen om de warmte iets dragelijker te maken. Tegen de avond waren er weer zo'n 70 voornamelijk houten ronde en platbodems verzameld en de vele tenten weer opgezet. Een aantal schepen hadden het afgelopen jaar kleinere en grote restauraties ondergaan en waren ook weer van de partij en zelfs een aantal jachten, die nog niet eerder waren geweest lieten zich nu zien. Een prachtig gezicht om zoveel, grotendeels varend erfgoed bijeen te zien. Het lustrumboek Ondertussen waren de dames van de organisatie bezig alle inschrijvingen te verwerken en de welkomstpakketten uit te delen. Dit welkomstpakket betond dit keer uit een prachtig T-shirt met achterop een uitspraak die Rienk Smit in zijn hoedanigheid als admiraal een paar jaar geleden heeft gebezigd toen hem werd gevraagd naar het vele onderhoud wat een eiken schip jaarlijks vergt. Zijn antwoord was toen: 'Onderhoud? Nee, Eikenhout!'. Ook een prachtig jubileumboek met veel aansprekende foto's, prachtig vormgegeven door Rob du Rieu van du Rieu/ontwerpers, maakte deel uit van het pakket. In het kader van een prijsvraag waren door diverse mensen foto's ingestuurd die deels in het boek zijn verwerkt. Foto's die de schepen, hun bemanningen en het plezier van het varen met deze schepen op een prachtige manier weerspiegelen. Kijk daarvoor ook eens in ons fotoalbum, waarin een deel van deze foto's zijn opgenomen! Tijdens de barbecue werden de banden weer aangehaald, diverse herinneringen opgehaald, gediscussieerd over de schepen en hun mogelijkheden en vooruitgekeken naar de activiteiten op de dagen die zouden volgen. Het palaver Daarna was het de beurt aan Sybrant van der Werf om het officiële gedeelte van het programma in te luiden op de werf van Pier Piersma. Pier had het nieuwe gedeelte van zijn werf voor deze gelegenheid ontruimd en op een toepasselijke manier met veel eiken planken en oude zwaarden ingericht zodat bijna iedereen een zitplaats kon vinden. Sybrant begon zijn verhaal met te vertellen dat deze reünie volledig anders zou verlopen dan alle vorige. Dat alle activiteiten en de wedstrijden anders van opzet waren en een ieder dus goed moest opletten om zijn of haar bijdrage tot een goed einde te brengen. Dat je daar zelf ook het programmaboekje goed voor moet bestuderen, merkte hijzelf pas later ….. De fakkeltocht Toen het donker was geworden werd een oude traditie weer in ere hersteld. Vorig jaar was er al uitgebreid geadverteerd met kleine kanonnetjes en 's middags waren er bij de inschrijving fakkels te koop. Allemaal bedoeld om de fakkelvaart weer nieuw leven in te blazen. De organisatie had op de kop van de haven, midden in het water, een ponton neergelegd, van waar af diverse kanonschoten klonken, terwijl diverse schepen zich van de wal losmaakten om met fakkels en Bengaals vuurwerk getooid een uitgebreide ronde te maken langs het enthousiaste publiek. Daarna bleef het dankzij de geweldige temperatuur nog lang druk langs de waterkant. Toertocht en Admiraalzeilen Zaterdagmorgen was het vroeg dag. Toen de eersten de neus buiten het tentzeil staken, zagen ze geen hand voor ogen. De wereld zat potdicht van de mist. Dat beloofde niet veel goeds voor de toertocht. Toen iedereen op het water was, was de dikste mist opgetrokken, maar echt helder is het zaterdags niet geworden. Het was de bedoeling dat elk schip 's morgen een individueel programma zou gaan afwerken, waarbij allerlei opdrachten mochten worden uitgevoerd waarbij punten waren te verdienen. Deze opdrachten varieerden van het voeren van zoveel mogelijk zeilen, figuren zeilen, achteruitzeilen, bomen en zwemmen met een aantal variaties daarop. Dus werd er voor de start nog druk aan de schepen gewerkt om de tegenstanders voor verrassingen te stellen. Bij de prijsuitreiking aan het eind van de Reünie bleek dat er een enorme inventiviteit bij de bemanningen aanwezig is om op anders dan normale manieren met hun boot bezig te zijn. Iedereen had er zichtbaar een groot plezier in. Zelfs twee bemanningsleden van boven de 80 lieten zich niet onbetuigd en boomden met z'n tweeën nog moeiteloos honderden meters. Het eindpunt van de tocht was gelegen bij Gaastmeer, waar in eskaderverband een gezamenlijke lunch werd genuttigd en door velen het zweet tijdens een koele duik werd afgespoeld. Tijdens de lunch werden de bemanningen van de de voor anker liggende schepen verrast door een cadeautje van de bemanning van het Friese jacht 'Bestevaer'. Bij elk schip werd varend een flesje met een daaraan gebonden boekje bezorgd. In het boekje de geschiedenis van de 'Bestevaer', gebouwd in de winter van 1953-1954 op de werf van Lantinga in IJlst. In 2004 bestaat het schip dus 50 jaar en dat wilden de eigenaren niet ongemerkt voorbij laten gaan. In de Spiegel der Zeilvaart van september 2004 staat het hele verhaal ook afgedrukt, vergezeld van een aantal historische foto's. De middag stond in het teken van het admiraalzeilen. De 100-jarige verjaardag van de boeier Catharina werd aangegrepen om het schip als admiraalschip te laten fungeren. Rienk Wegener Sleeswijk was aangezocht als admiraal vanwege zijn grote binding met vooral het houten rond en platbodem gebeuren en de betrokkenheid bij de boeier Catharina. Als eerste daad mocht hij met het prachtig versierde schip tussen de eskaders laveren om een eerste groet van de bemanningsleden in ontvangst te nemen. Dat groeten gebeurt op velerlei manieren. In de houding staan, wuiven, juichen, hoeden en petten zwaaien is vrij normaal, maar dit jaar werd er ook uitbundig met kleine kannonnen geschoten en gezongen en als klap op de vuurpijl waren er dit jaar ook bemanningen die heel ritmisch de zwaarden van hun boten als trommels gebruikten. Een fraai gehoor over het Friese water. Vervolgens werd de Catharina op het Heegermeer voor anker gelegd om het saluut van de langsvarende eskaders af te nemen. Dat dat langsvaren voor de meeste eskaders nogal problematisch werd, was vooraf niet voorzien. Maar de weersomstandigheden zijn helaas niet vooraf te regelen. De wind viel volledig weg, zodat de eskaders alle moeite deden om zich zo goed mogelijk voor de admiraal te presenteren. Allerlei kunstgrepen moesten worden uitgehaald om in ieder geval toch nog voor de admiraal te verschijnen. Dat lukte uiteindelijk alle eskaders, maar dat kostte dermate veel tijd dat het de admiraal het hete, windstille weer te veel werd, zodat hij iets te vroeg moest afhaken. Het was alweer het derde jaar op rij dat admiraalzeilen en wind niet synchroon liepen. Maar het plezier was er uiteindelijk niet minder om. De gezamenlijke maaltijd op de Waterpoort Voor de avond was er ook iets nieuws georganiseerd. Er werd ingescheept op een grote rondvaartboot, waarop een Indisch buffet werd geserveerd. Een initiatief dat door alle deelnemers werd gewaardeerd. Iedereen liet zich de lekkernijen goed smaken, terwijl uitbundig terug werd gekeken op de belevenissen van de afgelopen dagen. De wedstrijd: driehoekje, worstje, driehoekje en ….. de rest De zondag stond in het teken van de onderlinge wedstrijden. De verrassing was groot bij het ontwaken. De zon scheen fel en het waaide behoorlijk. Een perfecte combinatie voor een dito zeildag. Al vrij vroeg werden de eerste schepen klaar gemaakt voor de strijd en vertrokken naar het meer. Iets wat de specialisten onder ons vertalen in het zeilen van een snel driehoekje, worstje, driehoekje (de omschrijving van de te zeilen baan) en daarna aanleggen voor een verdiend glas. Om half elf startte de eerste klasse. De wind was voor de meeste kleine schepen zelfs wat sterker dan men op had gehoopt, maar er werd toch gestreden op het scherpst van de snede. Omdat de wind in de loop van de morgen nog wat aantrok, liep dat niet voor iedereen even goed af. Tijdens de gezamenlijke lunch tussen de middag midden op het meer, werd er dan ook druk overlegd tussen de diverse bemanningen. Er werd uitgebreid gereefd en her en der ook bemanning uitgewisseld om wat meer gewicht in de boot te krijgen. De wind liep door naar een ruime 5 en de tweede wedstrijd werd zeker zo spectaculair als de eerste. Met een in een aantal klassen verrassende uitslag. Want het standaard driehoekje, worstje, driehoekje moest dit lustrum weekend nog worden gevolgd door een extra worstje. Op dat moment bleek dat het inderdaad zinvol is om het programma vooraf eens goed door te lezen. Toen bij de Friese jachten en de boeiers de eersten dachten vroeg thuis te zijn volgden er meer. Dat bleek achteraf 's morgen ook al het geval geweest te zijn. Dat leverde nogal wat diskwalificaties op en het resultaat was in die klassen dan ook een verrassende uitslag. De prijsuitreiking Daarna was het tijd voor de prijsuitreiking in de warme loods van Pier. Allereerst werden door Dick Francken de prijzen uitgereikt voor de prestaties tijdens de zeer geslaagde aanlooptocht. Prestaties van verschillende aard. Veel schepen hadden het achteruitzeilen beoefend. Er was ontzettend veel geboomd en gezwommen. Vervolgens recapituleerde voorzitter Sybrant samen met jury-voorzitter Arnold Bik alle gebeurtenissen van het weekend en reikte de diverse prijzen uit. De WSH-wimpel werd dit jaar uitgereikt aan Jan Eissens van de Eyseend. Sybrant memoreerde dat de bemanning nog niet zo lang mee doet aan de Reünie, maar in de jaren van deelname al een brede en enthousiaste inzet had getoond, met als belangrijkste resultaat de nieuwe website van de Friese Reünie, die dit voorjaar is gelanceerd. Vervolgens werden de prijzen voor het admiraalzeilen (varen, motoren) uitgereikt en in aansluiting daarop die voor de gevaren wedstrijden. Zoals al opgemerkt waren vooral de uitslagen bij de Friese jachten en boeiers verrassend. Alle uitslagen zijn digitaal beschikbaar. Klik hier. Maar de grote winnaar van de dag was Eskadercommandant Martijn Perdijk met zijn tjotter Hilda. Met zijn eskader wist hij zaterdags de tweede prijs met het admiraalzeilen te behalen en dat resultaat zondags nog eens te verbeteren met de eerste prijs in de wedstrijden. De afsluiting Sybrant van der Werf nam daarna afscheid van een trouw lid van het comité, Rinke Pleging. Zij ontving voor haar inspanningen de vorig jaar ingestelde Fred Lion-prijs. Zij verzorgde de laatste jaren op een prima wijze de financiën. De administratie en de contant ontvangen gelden bewaarde zij en een oude geërfde koffer. Het blijkt elk jaar voor de diverse deelnemers weer een probleem te zijn, alle kosten vooraf te betalen, zodat er tijdens de Reünie altijd weer behoorlijke bedragen contant geld over tafel gaan. Daarom riep Rinke in haar dankwoord een ieder op om een volgende Reünie alles van te voren te betalen. Vanwege de staat van de koffer bood zij het bestuur en speciaal haar opvolgster in het comité Debora Bleeker, een degelijk eikenhouten exemplaar aan. Toen was het tijd om de 30ste Reünie af te sluiten. Marie Piersma en de jongste bemanningsleden van de Eyseend werden in de bloemetjes gezet als dank voor het oppassen op de kleintjes en Pier werd bedankt voor zijn gastvrijheid op zijn werf. Sybrant deelde tot slot nog mee dat in 2005 er geen Reünie in Heeg plaats zal vinden. Er zal dan zal weer een gecombineerde, vijfjaarlijkse Reünie met het Stamboek plaatsvinden. In 2005 is dat een hele speciale. Tijdens deze Reünie staat het 50-jarig bestaan van het Stamboek (SSRP) centraal en dat zal groots worden gevierd. De start is ook in de eerste week van augustus in Grouw. Zet dat alvast in uw agenda!! Uitslag Admiraalzeilen Het winnend eskader: eskader 7, Kajuitschouwen, onder leiding van Sim Blaauw met de Houk en Ansk, verder bestaande uit: 't Meeuwke, Beatrijs, Katherina en Pallieter. Tweede prijs: eskader 5, grote tjotters A, onder leiding van Martijn Perdijk met de Hilda, verder bestaande uit: Twee Gebroeders, Wardy, Doutsje en Yntsje. In ieder geval tot in 2005, Jan Eissens, tjotter Eyseend, tekst en foto's. Marcel en Marion Meijs, Fries jacht Jantsje Maria, foto tijdens wedstrijd. Ciska de Geer en Yvonne Koekkoek, Fries jacht Reiddomp, foto's tijdens de wedstrijd. Voor wedstrijduitslagen 2004 klik hier |